ในงานเสวนาวิชาการหัวข้อ 'ย้อนพินิจบ้านพิษณุโลกการทูตไทย ณ ทางแพร่งแห่งความเปลี่ยนแปลง' เนื่องในวาระ 70 ปีแห่งการสถาปนาคณะรัฐศาสตร์ ม.ธรรมศาสตร์และวาระ 20 ปีแห่งการก่อตั้งโครงการปริญญาโทสาขาความสัมพันธ์ระหว่างประเทศภาคภาษาอังกฤษ ที่หอประชุมศรีบูรพา ม.ธรรมศาสตร์ ท่าพระจันทร์ โดยช่วงท้ายผู้เข้าร่วมงานเสวนาตั้งคำถามถึง 'อดีตที่ปรึกษาบ้านพิษณุโลก' ว่าจากบทเรียนในอดีตมีอะไรอยากฝากถึงรัฐบาล พล.อ.ประยุทธ์ จันทร์โอชา ?

ดร.ณรงค์ชัย อัครเศรณี อดีตที่ปรึกษานายกฯ ด้านเศรษฐกิจ สมัย พล.อ.ชาติชาย ชุณหะวันและอดีตรมว.พลังงานสมัยรัฐบาล คสช. กล่าวว่า สภาพแวดล้อมตอนนั้นช่วยให้ทีมบ้านพิษณุโลกมีบทบาท ตนขอเรียกว่า สิทธิ เศวตศิลา factor รมต.ต่างประเทศมีความไม่พอใจ ตั้งแต่เริ่มตั้งรัฐบาล พล.อ.ชาติชายกับสิทธิ งอนกันตลอดเวลา โดยไม่บอกใคร ตอนนั้นเลือกตั้งเสร็จทุกคนไปขอให้ป๋าเปรมเป็นนายกฯ เรื่องนี้น้าชาติเล่าให้ฟังเอง

น้าชาติก็ไปกับคุยกับคุณสิทธิบอกจะให้ป๋าเป็นนายกฯ ถ้าป๋าไม่เป็นคุณสิทธิ หัวหน้าพรรคกิจสังคมเบอร์สองในการเลือกตั้งก็บอกจะไม่เป็นนายกฯ ไม่รู้เผลอพูดไปได้อย่างไร ซึ่งป๋าไม่รับเพราะอำนาจ ส.ว.หายไปหมดแล้วมีเวลา 5 ปีเหมือนรัฐธรรมนูญฉบับปัจจุบันพอ ส.ว.หมดไม่มีใครช่วยป๋าเวลามีอภิปรายไม่ไว้วางใจ กฎหมายการเงิน ส.ว.ช่วยไม่ได้ 

ช่วงปลายสมัยป๋าเกิดสิ่งที่เรียกว่า งูเห่า คล้ายสมัยนี้ แต่ที่จริงแล้วเรียกผิด ที่จริงคือ ชะลอมลำไย ถ้างูเห่านี่หมายความว่าย้ายมาเลย เหมือนสมัยพรรคประชากรไทย ที่นายสมัคร สุนทรเวช เป็นหัวหน้า แล้วย้ายมาประชาธิปัตย์ แต่การยกมือแล้วคิดชะลอมลำไย เกิดสมัยป๋าตอนปลาย ใช้ศัพท์ว่า 1 ชะลอมลำไย แต่ไม่มีลำไยในนั้น แต่มีอย่างอื่น จะโหวตทีก็ต้อง 1 ชะลอมลำไย 2 ชะลอมลำไย หรือ 3 ชะลอมลำไย ป๋าก็ทนไม่ไหวแล้ว วิธีการแบบนั้นใช้ไม่ได้จึงไม่รับ น้าชาติก็บอกงั้นผมรับเองก็เลยเป็นนายกฯ เมื่อเป็นเช่นนี้ท่านจึงแสดงบทบาทได้มาก เพราะเก่งการต่างประเทศและทีมบ้านพิษณุโลกช่วย ซึ่งคุณสิทธิงอนมีภาพออกหนังสือพิมพ์หน้าบูดบึ้ง

เหตุการณ์วันนี้กับรัฐบาลน้าชาติไม่เหมือนกัน รัฐบาลน้าชาติเป็นรัฐบาลประชาชน รัฐบาลวันนี้เป็นรัฐบาลราชการ คล้ายกับรัฐบาลป๋าเปรม มีพรรคการเมืองเป็นเครื่องประดับ บางทีสวยบางทีก็ไม่สวย แล้วแต่ลำไยกี่ชะลอม ขณะนี้จึงไม่มีบรรยากาศที่จะมีองค์กรแบบสถาบันที่คอยประสานด้านการต่างประเทศ ซึ่งจากท่าทางนายกฯ คงไม่อยากมี เพราะทำเป็นทุกเรื่อง จะรับผิดชอบแต่เพียงผู้เดียว แต่ตอนนี้โลกมันเปลี่ยน ซึ่งต่างจากสมัยน้าชาติที่สหรัฐฯ เป็นผู้นำ จีนเป็นผู้ตาม แต่ตอนนี้จีนก็เป็นผู้นำแล้วเกมมันจึงเปลี่ยน 

โจทย์สำคัญที่สุดคือเทคโนโลยีว่าจะใช้ของใครระหว่าง ซิลิคอนวัลเลย์กับเซินเจิ้น ซึ่งก็เป็นจักวรรดิเหมือนกัน นี่คือโจทย์ใหญ่สุดที่จะตัดสินโลก เราจะเล่นบทนี้อย่างไร ตอนนี้สหรัฐฯ ก็กลับมาหาเราพยายามทอดสะพานไม่อยากให้หันหาจีนมากเกินไป แต่จีนก็เต็มที่ ซึ่งเชื่อว่ารัฐบาลอย่างเดียวไม่พอ ต้องมีคนเล่นข้างหลังข้างล่าง ข้างข้างเพื่อไม่ให้เป็นทางการ แต่ในเวลานี้ข้อเท็จจริงมันต่างกันการแก้ปัญหาก็ต้องต่างกันด้วย