เวลา 17.00 น. วันที่ 12 มี.ค. 2564 ที่เกาะพญาไท บริเวณอนุสาวรีย์ชัยสมรภูมิ มีกลุ่มผู้ชุมนุมราษฎร ทยอยมารวมตัวกัน เพื่อทำกิจกรรมแสดงออกเชิงสัญลักษณ์ "ใช้เลือดเท่าไรหนอล้างสังคมทราม" โดยกลุ่มผู้ชุมนุมได้สลับกันขึ้นปราศรัยผ่านเครื่องขยายเสียง โดยใช้พื้นที่บริเวณทางเท้าด้านหลังจุดจอดรถประจำทางทำกิจกรรม มีมวลชนนั่งรับฟังการปราศรัย ที่มีการเรียกร้องถึงความอยุติธรรมของประเทศ รวมถึงความเจ็บปวดจากการต่อสู้เพื่อประชาธิปไตยในอดีต รวมถึงผู้ประสานงานการจัดกิจกรรมยังได้แจกกระดาษและปากกาเพื่อเขียนความรู้สึกในใจที่มีต่อคนเสื้อแดง ความอยุติธรรมที่เกิดกับประชาชนผู้รักประชาธิปไตย 

นอกจากนี้ ยังมีการปราศรัย วิพากษ์วิจารณ์การบริหารราชการแผ่นดินของนายกรัฐมนตรีและรัฐบาล โดยเฉพาะการขับเคลื่อนนโยบายต่างๆที่ไม่สามารถตอบสนองต่อประชาชนที่อยู่ในสถานการณ์เศรษฐกิจชะลอตัวจากวิกฤตโควิด-19 รวมถึงการใช้งบประมาณที่ไม่ได้แก้ปัญหาปากท้องของประชาชนได้อย่างครอบคลุมและตรงจุด รวมถึงกรณีที่ นายกรัฐมนตรี คณะรัฐมนตรี ชะลอการฉีดวัคซีนออกไป แสดงให้เห็นถึงการบริหารที่ไร้ประสิทธิภาพ กระทบความเชื่อมั่นในด้านต่างๆโดยเฉพาะวิกฤตทางเศรษฐกิจ ที่ดำรงอยู่อย่างต่อเนื่องยาวนาน ประชาชนอยู่อย่างยากลำบาก

พร้อมกันนี้ยังมีคนเสื้อแดงที่ร่วมปราศรัย ถ่ายทอดความเจ็บปวดจากการสลายการชุมนุม เมื่อปี 2553 ซึ่งได้ใช้กระสุนจริง นำมาสู่การบาดเจ็บล้มตายจากการสั่งการของนายกรัฐมนตรีในขณะนั้น กลับกันการต่อสู้ของพี่น้องประชาชนคนเสื้อแดงมีเพียงหนังสติ๊ก และจุดไฟเผายางเพื่อให้เกิดควันบังสายตาจากเจ้าหน้าที่ป้องกันการถูกยิง พร้อมย้ำว่ากลุ่มคนเสื้อแดงไม่ได้เผาบ้านเผาเมือง ประชาชนเผายางเพื่อป้องกันตัวเองไม่เช่นนั้นคนเสื้อแดงจะเสียชีวิตเพิ่มขึ้นอีกมากมาย จนถึงวันนี้เรายังคงสงสัยว่าเหตุใดต้องทำร้ายคนเสื้อแดงทำไมต้องยิงคนเสื้อแดง ทั้งที่ประชาชนออกมาเรียกร้องเพียงแค่ต้องการให้รัฐบาลของ อภิสิทธิ์ เวชชาชีวะ นายกรัฐมนตรีในขณะนั้น ยุบสภา และนำรัฐธรรมนูญปี 2540มาใช้เท่านั้น 

ขณะเดียวกัน จุดมุ่งหมายของการปราศรัยหลักยังเรียกร้องความยุติธรรมในประเทศที่ไม่ควรมีการเลือกปฏิบัติ รวมถึงเรียกร้องให้มีการแก้ไขรัฐธรรมนูญ และเรียกร้องให้นายกรัฐมนตรีออกจากตำแหน่ง รวมถึงการแก้ไขกฎหมายอาญา มาตรา 112