โดมิโนในโลกอาหรับ เป็นการต่อสู้เรียกร้องประชาธิปไตย มีจุดเริ่มต้นจากที่นายโมฮาเมด  โบอาซีซี วัย 26 ปี ที่เผาตัวเอง เพื่อประท้วงตำรวจตูนิเซีย ที่ยึดแผงขายผักผลไม้ของเขา ทั้ง ๆ ที่เขาตกงาน เหตุการณ์นี้ ทำให้ชาวตูนิเซีย ที่ทุกข์ยากไม่ต่างกัน ลุกขึ้นประท้วงประธานาธิบดีที่บริหารประเทศมานานถึง 23 ปี ซึ่งท้ายที่สุดเขาหนีออกนอกประเทศ

 

เหตุการณ์ในตูนิเซีย ทำให้ประชาชนหลายประเทศในโลกอาหรับ ลุกฮือขึ้นสะท้อนปัญหาที่เผชิญ ไม่ว่าจะเป็นแอลจีเรีย  ที่ประสบปัญหาราคาอาหารที่พุ่งสูงขึ้น และอัตราคนว่างงานเพิ่มขึ้นเป็น 2 เท่า  จอร์แดน ที่มีคนว่างงานร้อยละ 30 ของประชากร  รวมทั้งอียิปต์ ที่มีปัญหาทางเศรษฐกิจ

 

เหตุการณ์ในลิเบีย ถือว่ารุนแรงที่สุดประเทศหนึ่ง เกิดการชุมนุมประท้วงต่อต้านรัฐบาลภายใต้การนำของ โมอัมมาร์ กัดดาฟี ที่เมืองเบงกาซีเป็นที่แรก สอดรับกับกระแสต่อต้านรัฐบาลในหน้าเฟซบุ๊กโดยใช้ชื่อวาระ "วันแห่งความโกรธแค้น"  เจ้าหน้าที่สถานทูตและกงสุลใหญ่ลิเบียทั่วโลกออกมาสนับสนุนกลุ่มผู้ประ ท้วง และต้องการการเปลี่ยนแปลงทางการเมือง กองทหารกัดดาฟีเริ่มตอบโต้เต็มรูปแบบ โดยยึดเมืองซาวียาที่อยู่ใกล้ตริโปลีคืนมาได้ ฝรั่งเศสเป็นชาติแรกที่ตั้งประเด็นถามนานาชาติถึงการปกป้องชีวิตกลุ่มผู้ประท้วง และชาวเมืองผู้บริสุทธิ์

 

กัดดาฟีออกแถลงการณ์ ถ้าต่างชาติเข้ามายุ่ง กองทัพลิเบียก็จะโต้ตอบ  ซึ่งฝูงบินรบฝรั่งเศสขึ้นบินเหนือน่านฟ้าเมืองเบงกาซี และยิงจรวดลูกแรกเข้าใส่รถถังฝ่ายรัฐบาลลิเบีย นับเป็นการสู้รบระหว่างลิเบียกับกองกำลังพันธมิตรเป็นครั้งแรก ขณะที่ขีปนาวุธจากสหรัฐและอังกฤษเกินร้อยลูก โจมตีที่มั่นทางทหารสำคัญกว่า 20 แห่งในกรุงตริโปลี

 

ร่วมวิเคราะห์เหตุการณ์ในโลกหรับ และจุดจบในลิเบีต ควรเป็นอย่างไร  จากแขกรับเชิญ 3 ท่าน  นายอารีเพ็ญ  อุตรสินธุ์  ส.ส.นราธิวาส  พรรคมาตุภูมิ, รศ.ดร.จรัญ มะลูลีม  คณะรัฐศาสตร์ม.ธรรมศาสตร์ ,ผศ.ดร.วรวิทย์  บารู  ส.ว.ปัตตานี ในรายการ Intelligence

 

Produced by VoiceTV