“คนเราถ้าจะทำหน้าที่ตรงนี้ ก็พร้อมตายตั้งแต่วันแรกที่สมัครใจเข้ามา เป็นทหารก็พร้อมตาย ออกสู้รบเมื่อไหร่ ก็ไม่รู้จะรอดกลับมาหรือไม่ เป็นชะตาชีวิตของแต่ละคน”

วาทะของ พลเอกประยุทธ์ จันทร์โอชา เมื่อวันที่ 11 กรกฎาคม 61 ฟังเผินๆ ก็อาจชวนซาบซึ้งกินใจไปกับความรักชาติและการเสียสละ แต่หากหยุดใคร่ครวญและถอดความระหว่างบรรทัด เราจะพบว่า หนึ่ง - ไม่ใช่ทหารทุกคนที่สมัครใจ และ สอง - ไม่ใช่ทหารทุกคนที่ตายอย่างมีเกียรติในสนามรบอย่างที่ท่านทั้งหลายกล่าวอ้าง 

นับแต่ปี 2557 ถึงปัจจุบัน มีทหารไม่ต่ำกว่า  45 คน ต้องกลายเป็นศพด้วยสาเหตุอันน่าฉงนและคลุมเครือ อาทิ จมน้ำ เป็นลมแดด ถูกซ้อมทรมาน ไตวาย ติดเชื้อในกระแสเลือด อัตวินิบาตกรรม และความตายปริศนาอีกนานัปการท่ามกลางการรอคอยความยุติธรรมของครอบครัวผู้เสียชีวิต  

18 มกราคมของทุกปี คือวันกองทัพไทย Voice ถือโอกาสนี้สำรวจชะตากรรมและความตายของทหารเกณฑ์ นายทหาร และนักเรียนเตรียมทหารในรอบ 8 ปี เท่าที่เป็นข่าวและสามารถเขียนข่าวได้ รายนามของพวกเขาคือหลักฐานเชิงประจักษ์ ที่สะท้อนปัญหาความรุนแรงและการละเมิดสิทธิมนุษยชนต่อทหารชั้นผู้น้อยในประเทศไทย และพื้นที่ (ไม่) ปลอดภัยภายใต้สังกัดกองทัพ และไม่มากก็น้อย รายนามของพวกเขายังสะท้อนความจริงที่ว่า ทหารชั้นผู้ใหญ่ที่ชื่นชอบการท่องจำประโยคกินใจทั้งหลาย ถึงที่สุดแล้ว เขาเหล่านั้นไม่เคยต้องตายเพื่อชาติแม้แต่คนเดียว