ต่างประเทศ
ธุรกิจค้าเนื้อหมาอินโดนีเซียระส่ำ ผู้ขายกังวล หลังรัฐบาลเดินหน้าปราบปราม
คาโรล เซนดุก นายกเทศมนตรีเมืองโทโมฮอน ได้ประกาศคำสั่งห้ามการฆ่าและการขายเนื้อสุนัขและแมว หลังจากการรณรงค์โดยผู้สนับสนุนสวัสดิภาพสัตว์มานานหลายปี โดยเซนดุกแย้งว่าการค้าเนื้อสุนัขและแมวนี้ เป็นความโหดร้ายโดยไม่จำเป็น และเสี่ยงต่อการแพร่โรคพิษสุนัขบ้า
นอกจากนี้ หน่วยงานระดับภูมิภาคและท้องถิ่นอื่นๆ ในอินโดนีเซีย ได้ประกาศแผนการห้ามการฆ่าและค้าเนื้อสุนัขและแมวที่คล้ายคลึงกัน โดยเจ้าหน้าที่ในกรุงจาการ์ตากำลังอยู่ในกระบวนการร่างกฎหมายท้องถิ่น เพื่อห้ามการค้าในลักษณะดังกล่าวเช่นเดียวกัน
นักเคลื่อนไหวสวัสดิภาพสัตว์ในอินโดนีเซียต่างหวังกันว่า ความเคลื่อนไหวดังกล่าวของกรุงจาการ์ตา จะนำไปสู่การสั่งห้ามฆ่าและค้าสุนัขและแมวทั่วประเทศในท้ายที่สุด
ลินา กินติง เจ้าของร้านอาหารเมชิโอ ซึ่งขายแกงสุนัข สุนัขบาร์บีคิว และซุปสุนัข จนเธอสามารถส่งลูก 2 คนเข้าเรียนในโรงเรียนเอกชนได้ อย่างไรก็ดี ในทุกวันนี้ กินติง ซึ่งเปิดร้านอาหารมาเป็นเวลา 12 ปีแล้ว กำลังรู้สึกกังวลว่า แหล่งรายได้เพียงแหล่งเดียวของเธอจะถูกพรากไปในไม่ช้า จากความกังวลในการสั่งห้ามการฆ่าและการค้าเนื้อสุนัขและแมว
“ตัวฉันและผู้ขายเนื้อสุนัขคนอื่นๆ ได้พูดคุยเรื่องนี้กันแล้ว และเราจะไปประท้วงหน้าสำนักงานนายกเทศมนตรี หากพวกเขาทำให้การขายเนื้อสุนัขผิดกฎหมายในที่นี่” กินติงระบุกับสำนักข่าวอัลจาซีรา “ฉันไม่สามารถยอมรับการแบนได้ หากฉันไม่ได้รับอนุญาตให้ขายเนื้อสุนัขอีกต่อไป ฉันจะเอาเงินมาจากไหน”
ในเมืองเมดัน ซึ่งเป็นที่ที่กินติงอาศัยอยู่ ทางการของเมืองยังไม่ได้ออกกฎหมายห้ามเนื้อสุนัขแบบครอบคลุม แม้ว่า บ็อบบี นาซูชัน นายกเทศมนตรีของเมือง ซึ่งเป็นลูกเขยของ โจโก วิโดโด ประธานาธิบดีอินโดนีเซีย จะออกหนังสือเวียนในปี 2565 เพื่อสั่งห้ามการค้าเนื้อสุนัข “เชิงพาณิชย์” ในตลาด
เพื่อหลีกเลี่ยงการถูกแบน ร้านเมชิโอ ซึ่งโดยทั่วไปจะฆ่าสุนัขประมาณ 10 ตัวในแต่ละวัน จะต้องจัดหาเนื้อสัตว์ผ่านผู้จัดจำหน่าย หรือสมาชิกของชุมชนท้องถิ่นที่ต้องการขายเนื้อสุนัขให้กับร้านอาหารโดยตรง
มิออน ซิเตปู สามีของกินติง กล่าวว่าเนื้อสุนัขไม่เพียงแต่อร่อยเท่านั้น แต่ยังเป็นอาหารอันโอชะที่มีมาโดยดั้งเดิมบนเกาะสุมาตราอีกด้วย โดยที่เนื้อสุนัขส่วนใหญ่จะบริโภคโดยชาวบาตัก ซึ่งเป็นชนชาติพันธุ์คริสเตียนที่มีถิ่นที่อยู่บนเกาะแห่งนี้
อย่างไรก็ดี การค้าขายเนื้อสุนัขในอินโดนีเซียยังคงเป็นที่ถกเถียงกัน อันเนื่องมาจากความกังวลเกี่ยวกับการแพร่ระบาดของโรคพิษสุนัขบ้าและโรคอื่นๆ ทั้งนี้ โรคพิษสุนัขบ้าเป็นโรคประจำถิ่นในอินโดนีเซีย และสามารถพบได้ในจังหวัดส่วนใหญ่ทั่วประเทศ รวมถึงทั้ง 6 จังหวัดในเกาะสุลาเวสี
ที่มา:
