หนึ่งในคำถามสำคัญที่มนุษย์ศตวรรษนี้อยากจะหาคำตอบให้ได้ก่อนแก่และตายคือ 'ทำยังไงให้รวย' ทว่าองค์ความรู้เหล่านี้กลับไม่ได้ถูกเปิดเผยหรือสั่งสอนกันตามโรงเรียนทั่วไป งานวิจัยที่ตีพิมพ์เมื่อ ก.พ. 2563 เผยรูปแบบการเติบโตของความมั่งคั่งของบรรดามหาเศรษฐีในประเทศนอร์เวย์ตลอดระยะเวลากว่า 12 ปี เพื่อค้นหาความลับและตอบคำถามมนุษย์เงินเดือนปุถุชนคนธรรมดาว่า 'ทำอย่างไรถึงจะรวย' 

ผลสรุปเบื้องต้นชี้ว่า เหล่าคนรวยเห็นเม็ดเงินตนเองงอกเงยและเติบโตผ่านผลตอบแทนของการลงทุน ขณะทายาทของพวกเขานั้น แม้จะได้รับมรดกกันคนละไม่น้อย สถิติกลับสะท้อนว่าเด็กที่เติบโตในครอบครัวมีฐานะเหล่านี้ไม่สามารถหาผลตอบแทนจากการลงทุนได้มากเท่าที่รุ่นพ่อแม่ของพวกเขาทำได้ 

จากข้อมูลภาษีของชาวนอร์เวย์ตั้งแต่ปี 2547 - 2558 พบว่า สำหรับประชากรที่มีรายได้อยู่ในกลุ่ม 75% บนของกราฟความมั่งคั่ง หากพวกเขาลงทุน 1 ดอลลาร์สหรัฐฯ ในปี 2547 พวกเขาจะมีผลตอบแทนรวม 1.50 ดอลลาร์สหรัฐฯ ณ สิ้นปี 2558 หรือคิดเป็นสัดส่วนผลตอบแทน 50% 

อย่างไรก็ดี หากประชากรที่อยู่ในกลุ่มผู้มีรายได้ติดอันดับ 0.1% บนสุดของความมั่งคั่ง ลงทุน 1 ดอลลาร์สหรัฐฯ ในปี 2547 พวกเขาจะเห็นผลตอบแทนสูงถึง 2.40 ดอลลาร์สหรัฐฯ หรือคิดเป็นสัดส่วนผลตอบแทนถึง 140% ภายในระยะเวลา 12 ปี 

ผลการศึกษาที่น่าสนใจอีกประการคือ ผลตอบแทนมูลค่าสูงจากการลงทุนเหล่านี้ไม่เพียงช่วยให้ผู้คนสามารถขยับขึ้นมาอยู่ในกลุ่มผู้มีรายได้สูงเท่านั้น แต่ยังช่วยไม่ให้พวกเขาหลุดไปจากตำแหน่งชาวมั่งคั่งอีกด้วย 

โดยการขยับความมั่งคั่งทางสังคมจากกลุ่ม 10% ล่างสุดของกราฟความมั่งคั่งมาอยู่ที่กลุ่ม 90% บนของความมั่งคั่ง ช่วยเพิ่มโอกาสให้คนเหล่านี้ขยับเข้าใกล้การเป็นผู้ร่ำรวย 1% แรกของสังคมเพิ่มขึ้นราว 1.2% เมื่อเปรียบเทียบกับคนธรรมดาทั่วไป

รวยกว่า โอกาสมากกว่า 

หากย้อนกลับไปดูตัวเลขการลงทุนข้างต้นจะพบว่าคนที่รวยกว่ามักได้ผลตอบแทนที่สูงกว่า ซึ่งงานวิจัยอธิบายปรากฏการณ์ข้างต้นว่ามาจากคนเหล่านี้สามารถรับ 'ความเสี่ยง' ได้มากกว่า เนื่องจากพวกเขามีความมั่งคั่งที่สูงมากอยู่แล้วตั้งแต่ต้น 

คนรวยเหล่านี้ยังได้รับประโยชน์จากสิ่งที่เรียกว่า 'กฎว่าด้วยผลได้ต่อขนาด' (returns to scale) หมายความว่า แม้คนรวยเหล่านี้จะเข้าไปลงทุนในสินทรัพย์ที่มีความเสี่ยงต่ำและอาจไม่ให้ผลตอบแทนสูง แต่ด้วยเม็ดเงินการลงทุนจำนวนมาก ผลตอบแทนจึงมากเป็นเงาตามตัวขึ้นไปด้วยอยู่ดี ยิ่งไปกว่านั้น เนื่องด้วยมูลค่าความมั่งคั่งมหาศาล พวกเขาจึงได้รับเชิญให้ลงทุนดีลพิเศษมากมาย รวมไปถึงการเข้าถึงผู้จัดการการลงทุนที่มีศักยภาพสูงกว่าระดับทั่วไปไปโดยปริยาย 

งานวิจัยตอบคำถามต่อไปว่าความร่ำรวย/มั่งคั่งเหล่านี้สืบทอดจากรุ่นสู่รุ่นอย่างแน่นอน อย่างไรก็ดี ผู้เขียนชี้ว่า แม้เด็กที่เกิดจากครอบครัวร่ำรวยมหาศาลเหล่านี้ล้วนมีความเป็นอยู่ที่หรูหราและสุขสบาย แต่เมื่อเทียบตัวเลขผลตอบแทนจากการลงทุนระหว่างรุ่นพ่อแม่กับรุ่นลูก ช่องว่างของกำไรกลับห่างกันอย่างมีนัยสำคัญซึ่งสะท้อนว่า แม้เม็ดเงินจะสามารถสืบทอดต่อกันเป็นมรดกได้ แต่ความสามารถในการสร้างเงินนั้นเป็นเรื่องส่วนบุคคล

เมื่อเห็นภาพผู้ร่ำรวย รวยยิ่งๆ ขึ้นไปแล้ว การกลับมาแก้ปัญหาประชากรที่เหลือของโลกหรือของรายประเทศ อาจต้องไปเริ่มที่สิ่งพื้นฐานของการลงทุนอย่างการมีเงินเหลือเก็บตั้งแต่ต้น ซึ่งแน่นอนว่ารัฐบาลสามารถเข้ามาสนับสนุนประชากรของประเทศตนเองได้จากสวัสดิการพื้นฐานที่ควรมีเพื่อลดภาระของพลเมืองลง รวมไปถึงการให้ความรู้เรื่องการลงทุนอย่างเท่าเทียมตั้งแต่ระดับโรงเรียนหรือมหาวิทยาลัย

อ้างอิง; IMF

ข่าวที่เกี่ยวข้อง;

• จังหวัดใด 'เงินเหลือเก็บ' มากที่สุด (แบบไม่รวมหนี้สิน)
• อีก 15 ปี : ศก.ไทยจะแพ้เวียดนามโดยสมบูรณ์
• ถ้าเลือกได้ให้ไป 'จน' ในประเทศ 'ร่ำรวย'
• เนเธอร์แลนด์ vs ไทย : ต้องจ่ายภาษีเท่าไหร่ คนไทยถึงจะมีชีวิตดี ?
• 'ขาดการศึกษานโยบาย' คือข้อผิดพลาดที่ซ่อนอยู่ใน 'บัตรคนจน'