ผลสำรวจความคิดเห็นใน 19 ประเทศ บ่งชี้ว่าประชากรส่วนใหญ่ในกลุ่มประเทศกำลังพัฒนาต้องการให้โรงเรียนมุ่งเน้นด้านวิชาการและกฎระเบียบ ในขณะที่ประเทศพัฒนาแล้ว และประเทศเศรษฐกิจเกิดใหม่ต้องการให้โรงเรียนเป็นที่บ่มเพาะวิธีคิดที่อิสระและสร้างสรรค์มากกว่า
สำนักวิจัย Pew Research Center จัดทำผลสำรวจใน 19 ประเทศ ว่าแต่ละประเทศต้องการให้โรงเรียนและระบบการศึกษาคำนึงถึงสิ่งใดมากกว่ากัน ระหว่างความคิดสร้างสรรค์และวิธีคิดที่เป็นอิสระ กับ กฎระเบียบและการส่งเสริมความรู้เชิงวิชาการ โดยประเทศที่สำรวจความคิดเห็น มีทั้งประเทศพัฒนาแล้วในแถบยุโรปและอเมริกาเหนือ รวมถึงประเทศเศรษฐกิจเกิดใหม่และประเทศกำลังพัฒนาในเอเชียและแอฟริกา
ผลสำรวจปรากฎว่า ผู้ตอบแบบสอบถามส่วนใหญ่ใน 12 ประเทศ ซึ่งมีทั้งประเทศพัฒนาแล้วในยุโรปและอเมริกา มองว่าโรงเรียนควรเป็นที่ส่งเสริมให้เกิดความคิดสร้างสรรค์และวิธีคิดที่เป็นอิสระ โดยประเทศในกลุ่มนี้จะรวมถึงเยอรมนี สวีเดน เนเธอร์แลนด์ สเปน สหรัฐฯ และแคนาดา
ขณะเดียวกัน จีนและอินเดีย ซึ่งถูกจัดว่าเป็นประเทศเศรษฐกิจเกิดใหม่ ติดอยู่ในกลุ่มนี้ด้วย โดยผู้ตอบแบบสอบถามส่วนใหญ่ในสองประเทศหลังนี้มองว่าความคิดสร้างสรรค์และความรู้เชิงวิชาการมีความสำคัญทั้งคู่ แต่ความคิดสร้างสรรค์จำเป็นต่อการพัฒนาสังคมมากกว่า
ส่วนอีก 7 ประเทศที่มองว่าโรงเรียนควรปลูกฝังความรู้ขั้นพื้นฐานและสอนให้เด็กนักเรียนสามารถปรับตัวให้เข้ากับกฎระเบียบของสังคมเป็นสิ่งที่จำเป็นกว่า ได้แก่ ไนจีเรีย เคนยา อังกฤษ ฝรั่งเศส ออสเตรเลีย อิตาลี และญี่ปุ่น โดยที่ไนจีเรียและเคนยา ซึ่งเป็นประเทศกำลังพัฒนา ให้ความสำคัญด้านวิชาการและกฎระเบียบมากกว่าความคิดสร้างสรรค์อย่างเห็นได้ชัด เพราะสถิติทิ้งห่างกันมาก แต่อีก 5 ประเทศที่อยู่ในกลุ่มพัฒนาแล้ว ผู้ตอบแบบสอบถามที่เน้นวิชาการและกฎระเบียบไม่ได้มีจำนวนมากกว่าอีกกลุ่มหนึ่งสักเท่าไหร่
นอกจากนี้ยังมีอีก 1 ผลสำรวจจากยูโรสแตท ที่เปรียบเทียบการใช้จ่ายงบประมาณด้านการศึกษาและงบประมาณด้านอื่นๆ พบว่า หลายประเทศในสหภาพยุโรป ได้แก่ เดนมาร์ก สวีเดน และไอซ์แลนด์ เป็นประเทศที่ทุ่มงบให้กับการศึกษามากที่สุด เปรียบเทียบกับความมั่งคั่งของคนในประเทศ ประเทศที่ทุ่มงบให้การศึกษามากที่สุดอย่างเดนมาร์ก กลับทุ่มงบให้ด้านความมั่นคงและการจัดระเบียบสังคมเป็นอันดับสุดท้าย แต่ก็ยังเป็นประเทศพัฒนาที่ประชากรมีคุณภาพชีวิตที่ดี
ขณะที่โรมาเนีย ซึ่งเป็นประเทศกำลังพัฒนา ทุ่มงบให้การศึกษาน้อยที่สุด แต่ทุ่มงบให้การจัดระเบียบและความมั่นคงมากที่สุด
