รวมบทกวีกินใจของ"ไม้หนึ่ง ก.กุนที" ซึ่งกล่าวไว้ในงาน Thai Poet Forum เมื่อวันที่ 22 มีนาคม 2552  และจากหนังสือสถาปนาสถาบันประชาชน สำนักพิมพ์หอนาฬิกา ขณะแฟนเพจร่วมไว้อาลัยกับการการจากไป

 

นายกมล ดวงผาสุข "ไผ่" หรือกวีเสื้อแดงที่เสียชีวิตจากการถูกลอบยิงบริเวณร้านอาหารซอยลาดปลาเค้า 24 ณ วันที่ 23 เมษายน 2557 แต่สิ่งหนึ่งที่ยังคงเหลืออยู่คือบทกวีที่แสดงถึงความเป็นประชาธิปไตย ความเสมอภาคของประชาชน และจิตวิญญาณของวีรชน

 

โดยบทกวีของ "ไม้หนึ่ง ก.กุนที" ที่กล่าวไว้ในงาน  Thai Poet Forum เมื่อวันที่ 22 มีนาคม 2552 เป็นบทกวีที่เรียกเสียงฮือฮาได้ตลอดงาน เนื่องจากกินใจของคนที่อยู่ในงาน

 

 

เราไม่ปกป้องการอภิวัฒน์                            สายลมปฏปักษ์จึงพัดหวน

การรื้อสร้างไม่อาจทำอย่างนุ่มนวล             ทุกชิ้นส่วนต้องกล้านับ 1 ใหม่

 

เราไม่ปกป้องการอภิวัฒน์                           กระบวนทรรศน์เสรีไม่ขยาย

2475 พริบตาเป็นอาชาไนย                         แล้วก็กลับเป็นงัวควายเสมือนเดิม

 

เราไม่ปกป้องการอภิวัฒน์                            สิทธิ หน้าที่ แจ่มชัดไม่ทันเริ่ม

ลงหมุดแล้วไม่ตอกต่อเสาเติม                     เอาเครื่องเรือนไปปลูกเสริมสร้างเวียงวัง

 

เราไม่ปกป้องการอภิวัฒน์                            อำนาจรัฐ เศรษฐกิจ จึงล้าหลัง

เงินในบ้านชาวนามีน้อยจัง                          แต่สะพรั่งแน่นซองขาวในพานทอง (ซึ่งหลังจบวรคนี้ได้รับเสียงปรบมือดังกึกก้อง)

 

คณะราษฎร์คือเด็กสาว                               มีความรัก เยาว์วัยได้ตั้งท้อง

ถ้าพวกคุณเป็นพ่อแม่ผู้ปกครอง                  เลือกทำแท้งหรือจะบำรุงครรภ์

 

เด็กในท้องอาจคลอดเป็นผู้แทนถ่อย         ต้องอดทนรอคอยช่วยสร้างสรรค์

ทุกทารกล้วนมีพัฒนาการ                          จะเติบใหญ่สมบูรณ์ตามกาลเวลา

 

แต่...

บางคนสร้างยุทธศาสตร์ "ราษฎร์ไม่พร้อม"   คุณไม่เคยยินยอมให้เราก้าวหน้า

เฝ้าแทรกแซงแบ่งแซะเสมอมา                     เป็นประชาธิปไตยใจพิการ

 

ใจพิการเพราะประชาไร้อำนาจ                     ความเป็นชาติอยู่ในกำมือทหาร

การตัดสินของหมู่ตุลาการ                           ไม่พิพากษาในนามมหาชน

 

วางระเบิดระบบการศึกษา                          ถึงเวลามืดบอดไม่เห็นหน

ทัศนวิสัยใบ้จำนน                                      ปัญญาชนบื้อพันหลักสนตะพาย

 

ชนชั้นกลางกลวงว่างเปล่าสมอง                 บกพร่องทำปัญญาเสื่อมสูญหาย

ชีวิตไหวเบาหวิวปลิวสยาย                           แย่กว่าควายไม่มีใครยอมไถนา

 

เขารวมตัวคืนอำนาจให้บางคน                   ยืนเดินนั่งตะโกนกันคลั่งบ้า

กู่ป่าวๆ เอาประเทศไทยคืนมา                     คืนมาจากกำมือประชาไท

 

ความก้าวหน้าปรากฏในชนชั้นล่าง              การเลือกตั้งปี 50 ยืนยันได้

กองทัพยึดเบ็ดเสร็จกุมกลไก                       แต่ไม่สามารถบล็อกโหวตทหารเกณฑ์

 

เพราะว่าคุณประมาทราษฎร                        ทุกครั้งเคยเขย่าคลอนหัวเล่น

เขาเอียนรสคุณธรรมทนลำเค็ญ                  เลือกประชาธิปไตยเส้นทางทุน

 

เหนื่อยอาภัพหยาบกร้านมานานนัก            ข้าวปลาผักคุณปรุงกินกันหอมกรุ่น

แต่ตอบแทนเขาด้วยเนรคุณ                       กินไม่อิ่มนอนไม่อุ่นเสมอมา