รายงานของนักจิตวิทยาอังกฤษระบุว่า ความอ้วนไม่ใช่ผลลัพธ์ของความไม่ตั้งใจจริงในการควบคุมตัวเอง พร้อมเรียกร้องให้หลีกเลี่ยงการตีตราคนอ้วน เพราะหลายครั้งสาเหตุของความอ้วนเป็นปัจจัยที่เราเลือกไม่ได้

สมาคมนักจิตวิทยาอังกฤษตีพิมพ์รายงานที่ระบุว่า จากปี 2005-2017 คนอ้วนในอังกฤษมีจำนวนเพิ่มขึ้นมาถึงร้อยละ 18 ซึ่งเป็นตัวเลขที่ใกล้เคียงกันกับสกอตแลนด์ เวลส์ และไอร์แลนด์เหนือด้วย นั่นหมายความว่า 1 ใน 4 ของผู้ใหญ่ในสหราชอาณาจักรเข้าข่ายอ้วน ขณะที่จำนวนคนที่มีน้ำหนักเกินคิดเป็น 2 ใน 3 ของประชากรทั้งหมด

รายงานนี้ยังกล่าวว่า สาเหตุของความอ้วนไม่สามารถสรุปออกมาง่ายๆ ว่า คนอ้วนไม่มีความตั้งใจจริงในการควบคุมน้ำหนักของตัวเอง เพราะสาเหตุของความอ้วนมีหลายปัจจัยที่ซับซ้อน โดยคนที่มีแนวโน้มที่จะน้ำหนักเกินมาตรฐานคือคนที่มีความเสี่ยงทางพันธุกรรมสูงที่จะอ้วน และคนที่มีวิถีชีวิตที่ถูกบีบบังคับด้วยงาน โรงเรียน และสิ่งแวดล้อมทางสังคมที่ส่งเสริมให้คนกินมากเกินจำเป็นและไม่ค่อยได้ขยับร่างกาย

คนที่อยู่ในพื้นที่ขาดแคลนก็มักมีความเครียดสูง มีทั้งความท้าทายในชีวิตและบาดแผลทางจิตใจมากกว่าพื้นที่อื่น หลายครั้งสิ่งแวดล้อมรอบบ้านทำให้ไม่ค่อยมีโอกาสหรือแรงกระตุ้นให้เคลื่อนไหวร่างกาย หรือออกกำลังกายมากนัก และทางเลือกในการกินอาหารที่ดีต่อสุขภาพในราคาถูกก็ค่อนข้างน้อย

นอกจากนี้ ประสบการณ์ทางจิตวิทยายังมีส่วนสำคัญมาก โดยรายงานระบุว่า ผู้ใหญ่ในอังกฤษครึ่งหนึ่งที่เข้ารับบริการจากผู้เชี่ยวชาญด้านความอ้วน มักมีวัยเด็กที่ไม่ค่อยดีนัก และความเครียดที่เกิดจากการถูกทำให้รู้สึกอับอายหรือรู้สึกไม่ดีเรื่องรูปร่างน้ำหนัก โดยสื่อ แคมเปญสาธารณสุข แพทย์ พยาบาลและผู้ออกนโยบาย ก็ยิ่งจะทำให้คนนั้นกินมากขึ้นและน้ำหนักขึ้น

ดร.แองเจล ชาเตอร์ นักจิตวิทยาสุขภาพและการออกแบบพฤติกรรมจากมหาวิทยาลัยเบดฟอร์ดเชอร์ ซึ่งเป็นผู้เขียนรายงานนี้เสนอว่า คนที่ทำงานในสายอาชีพเกี่ยวกับสุขภาพก็ควรได้รับการอบรมฝึกฝนให้พูดคุยเรื่องการลดน้ำหนักในเชิงบวกมากกว่าการทำให้คนนั้นรู้สึกผิด 

ชาเตอร์กล่าวว่า “หากการรักษาความอ้วนเป็นเรื่องง่าย ก็จะไม่มาถึงจุดนี้ และไม่มีความจำเป็นอะไรที่จะต้องมาเขียนรายงานนี้” และ “คุณอาจมีความตั้งใจมากที่สุดในโลก แต่คุณไม่สามารถเข้าถึงอาหารที่มีประโยชน์ สิ่งแวดล้อมที่ถูกต้อง จุดเริ่มต้นชีวิตที่ดีที่สุด มันก็จะเป็นเรื่องยาก”

ซาร์บ บัจวา ประธานสมาคมนักจิตวิทยาอังกฤษกล่าวว่า รัฐบาลควรจะต้องแก้ไขปัญหาประชากรอ้วนแบบเดียวกับการสูบบุหรี่ จะต้องมีการทำงานร่วมกันทุกระดับตั้งแต่นโยบายของรัฐไปจนถึงตัวบุคคลที่สบบุหรี่ในช่วงเวลาหลายทศวรรษ นักจิตวิทยาก็มีทั้งวิทยาศาสตร์และประสบการณ์ทางการแพทย์ในการช่วยทำแบบเดียวกันกับความอ้วน ไม่เพียงแต่ช่วยเป็นรายบุคคลเท่านั้น ยังให้คำปรึกษาด้านนโยบายสาธารณะเพื่อสร้างสิ่งแวดล้อมที่จะไม่ทำให้คนอ้วนขึ้นมาเลยตั้งแต่ต้น

อย่างไรก็ตาม นักจิตวิทยาก็ยังไม่อยากให้ความอ้วนถูกจัดอยู่ในประเภทของ “โรค” เพราะจะทำให้คนไม่กลับมาให้ความสำคัญกับการเปลี่ยนแปลงพฤติกรรม ซึ่งจะป้องกันความอ้วนได้